Clara van Assisi

Volgelinge van Franciscus

In 1205 wordt Franciscus van Assisi aangesproken door de Gekruisigde. De ontmoeting met Christus zet zijn leven op de kop, hij doet afstand van al zijn bezittingen en gaat rondtrekken om het Evangelie te verkondigen en met zijn vredegroet de Kerk op te bouwen. Al gauw sluiten zich enkele broeders bij hem aan, en in 1211 dient ook een vrouw zich aan die zich door Franciscus’ voorbeeld aangesproken weet: Clara van Assisi, op dat moment 18 jaar oud. Na een proces van zoeken en gesprekken met Franciscus loopt zij in de nacht na Palmzondag thuis weg. Diezelfde nacht nog wordt zij in het kerkje van Portiuncula in de Orde opgenomen.

Orde van de Arme Zusters / Clarissen

Al spoedig voegen zich een aantal jonge vrouwen bij haar in San Damiano, een klein klooster dat Franciscus met zijn broeders voor haar in gereedheid heeft gebracht. In haar jeugdig enthousiasme kon deze adellijke jongedame niet vermoeden, dat haar verlangen om biddend en zonder enig bezit door het leven te gaan, bij de toenmalige kerkelijke instanties op zoveel weerstand zou stuiten. Haar hele leven heeft Clara samen met haar zusters eraan gewerkt om voor hun nieuwe vorm van evangelisch leven bestaansrecht binnen de kerk te krijgen. Met respect, maar vrijmoedig wijst zij de kerkelijke gezagsdragers op hun eerste taak: het evangelie van Jezus Christus vooral door voorbeeld en vervolgens door verkondiging te behoeden. Op haar sterfbed, in augustus 1253, krijgt Clara kerkelijke goedkeuring voor de Regel die zij voor haar zusters geschreven heeft. In heel de geschiedenis is dit de eerste door een vrouw geschreven kloosterregel die kerkelijke goedkeuring ontvangen heeft.

In verbondenheid met Christus

Clara was een sterke vrouw, die vastberaden opkwam voor haar roeping en leefwijze, ook wanneer zij op onbegrip stuitte van haar omgeving en de kerkelijke gezagsdragers. Zij leefde vanuit een diepe verbondenheid met Christus, die tot uitdrukking kwam in een dienende zusterliefde voor haar eigen gemeenschap, voor de minderbroeders en voor iedereen die op haar weg kwam. In de stilte van de contemplatie ging zij een weg van ware menswording, waardoor zij een stralend licht werd voor allen die haar ontmoetten.
Over deze weg schrijft Clara zelf: “Plaats je geest in de spiegel van de eeuwigheid, plaats je ziel in de afstraling van de heerlijkheid, plaats je hart in het evenbeeld van Gods wezen en vorm jezelf door beschouwing geheel om in het beeld van zijn godheid. Dan zul jij ook zelf ervaren wat de vrienden ervaren door de verborgen zoetheid te proeven die God zelf vanaf het begin bewaard heeft voor wie Hem beminnen.” (uit de 3e brief van Clara aan Agnes 12-14).

Clarissen nu

Tot op vandaag leven er over de hele wereld vrouwen die enthousiast de contemplatieve levenswijze van Clara en haar zusters voortzetten. Zij verlangen de oorspronkelijke inspiratie van Clara, namelijk een eenvoudig leven van gebed zonder veel materiële zekerheid voor de dag van morgen, binnen de eigen cultuur vorm te geven en de geestelijke rijkdom ervan uit te delen.